# مترو اترنت (Metro Ethernet Internet) چیست؟ اینترنت سازمانی روی اترنت در مقیاس شهری

---

## مترو اترنت؛ یک اتصال اترنتِ «اپراتوری» برای کسب‌وکارها
مترو اترنت به‌طور معمول به سرویس‌های ارتباطی سازمانی گفته می‌شود که اپراتور، اتصال را با **هندآف اترنت** (پورت شبکه روی RJ45 یا فیبر نوری) به مشتری تحویل می‌دهد و ترافیک را روی شبکه متروی خود (در سطح شهر/منطقه) حمل می‌کند. این مدل، به‌جای اینترنت‌های اشتراکی، بیشتر برای کسب‌وکارهایی استفاده می‌شود که **پایداری، پهنای‌باند قابل اتکا، SLA و مدیریت‌پذیری** برایشان مهم است. در تجربه کاربری، خروجی سرویس شبیه یک پورت LAN است؛ اما پشت‌صحنه، مسیرها و اتصال‌ها به‌صورت مهندسی‌شده و قابل اندازه‌گیری ارائه می‌شوند.

---

## تفاوت اصلی با اینترنت‌های اشتراکی
در اینترنت‌های اشتراکی، ظرفیت شبکه بین کاربران تقسیم می‌شود و کیفیت سرویس می‌تواند با شلوغی شبکه تغییر کند. در مقابل، مترو اترنت معمولاً با **ظرفیت مشخص و قابل تضمین** ارائه می‌شود و برای سرویس‌های حساس مثل VoIP، ارتباط شعب، سیستم‌های مالی، ویدئوکنفرانس و اتصال پایدار به دیتاسنتر یا کلود مناسب‌تر است. به همین دلیل در قراردادهای مترو اترنت معمولاً شاخص‌هایی مثل **آپ‌تایم، تاخیر، جیتر و زمان رفع خرابی** شفاف‌تر تعریف می‌شوند.

---

## انواع رایج سرویس‌های Metro Ethernet در شبکه‌های سازمانی
### E-Line (نقطه‌به‌نقطه)
مناسب وقتی است که دو نقطه (مثلاً دفتر مرکزی و دیتاسنتر) را مثل یک «لینک اختصاصی» به هم وصل می‌خواهید. این گزینه برای اتصال‌های ثابت و پرظرفیت بین دو نقطه بسیار رایج است.

---

### E-LAN (چندنقطه به چندنقطه)
اگر چند شعبه دارید و می‌خواهید همه آن‌ها در یک دامنه لایه ۲ شبیه یک LAN بزرگ با هم ارتباط داشته باشند، E-LAN انتخاب رایج‌تری است. در این مدل، ارتباط بین شعب می‌تواند ساده‌تر و منعطف‌تر پیاده‌سازی شود.

---

### E-Tree (مرکزمحور)
وقتی سناریوی شما «شعبه‌ها به مرکز دسترسی داشته باشند، اما به همدیگر نه» باشد، معماری E-Tree مطرح می‌شود؛ برای شبکه‌هایی که سیاست‌های دسترسی سخت‌گیرانه‌تری دارند یا می‌خواهند ارتباط‌ها از مرکز کنترل شود.

---

## «Metro Ethernet Internet» یعنی اینترنت اختصاصی روی هندآف اترنت
خیلی وقت‌ها منظور از Metro Ethernet Internet این است که اینترنت شما به‌جای مودم‌های خانگی یا سرویس‌های اشتراکی، به‌صورت **اینترنت اختصاصی سازمانی (DIA)** روی یک پورت اترنت تحویل می‌شود. این روش معمولاً **پایداری بالاتر، سرعت متقارن‌تر، و امکان اعمال QoS** بهتری برای سرویس‌های حساس ارائه می‌دهد و در شبکه‌های حرفه‌ای به‌عنوان زیرساخت اصلی اینترنت سازمان استفاده می‌شود.

---

## نکات تخصصی که هنگام خرید/استعلام باید دقیق پرسیده شود
- نوع سرویس: آیا E-Line است یا E-LAN یا E-Tree؟
- نحوه تحویل: پورت RJ45 است یا فیبر؟ ظرفیت قابل ارتقا چگونه است؟
- SLA دقیق: آپ‌تایم ماهانه، زمان رفع خرابی، تاخیر/جیتر چگونه سنجیده می‌شود؟
- VLAN و تفکیک ترافیک: آیا سرویس VLAN-based ارائه می‌شود؟ چند VLAN روی یک پورت قابل تحویل است؟
- QoS: آیا برای VoIP/ویدئو، کلاس‌های سرویس و اولویت‌بندی ترافیک ارائه می‌شود؟
- مانیتورینگ و عیب‌یابی: آیا تجهیزات مرزی/دمارک و امکان OAM برای تست و پایش وجود دارد؟

---

## امنیت: خصوصی بودن با رمزنگاری فرق دارد
مترو اترنت معمولاً «مسیر اختصاصی و سازمانی» می‌دهد، اما این به معنی **رمزنگاری پیش‌فرض** نیست. اگر داده حساس دارید، روی همین بستر باید از راهکارهای رمزنگاری مثل **IPsec/MACsec یا Overlay/SD-WAN** استفاده شود تا محرمانگی هم تضمین شود.

---

## جمع‌بندی
مترو اترنت راهکاری استاندارد برای سازمان‌هایی است که به **اتصال پایدار، قابل تضمین، قابل مدیریت و قابل توسعه** نیاز دارند. انتخاب بین مدل‌های مختلف (E-Line/E-LAN/E-Tree یا اینترنت اختصاصی DIA) به سناریوی شما وابسته است: تعداد شعب، الگوی ارتباطی، حساسیت سرویس‌ها و سطح SLA مورد انتظار.

---

آخرین اخبار اینترنت را از وبسایت ما بخوانید: [اخبار](https://asiatechin.com/news)